Ta książka otwiera oczy na szaleństwo związane z żywieniem niemowląt i dzieci. Jeśli mielibyście przeczytać tylko JEDNĄ JEDYNĄ książkę na temat rozwoju dziecka niech to będzie właśnie ta książka! Oszczędzi Ci stresu kiedy okaże się, że to Twoje dziecko jest “niejadkiem”. Tytuł może trochę zwodzić bo Gonzalez mówi o żywieniu dzieci, a nie o sposobach na “niejadka”. Humor i lekkie pióro autora sprawiają, że książkę czyta się jednym tchem i z uśmiechem na ustach. Presja otoczenia sprawia, że winisz siebie za brak apetytu dziecka? Przeczytaj, a odetchniesz z ulgą 🙂

Autor, doświadczony pediatra i ojciec trojga dzieci, wyjaśnia dlaczego “niejadki” nie istnieją. Tak! Nie istnieją 🙂 Niemowlęta czy małe dzieci doskonale wiedzą ile mają zjeść. Termin “niejadek” ma określać dziecko, które według osoby dorosłej “je za mało”. Rozszerzenie diety niemowlęcia po 6 miesiącu życia może przerodzić się w koszmar dla całej rodziny ale przede wszystkim dla niemowlęcia:

“Dla niemowlęcia matka jest wszystkim. Jest uosobieniem bezpieczeństwa, miłości, ciepła, pożywienia. (…)Od pewnego czasu jednak coś jest nie tak. Dziecko płacze bo za dużo zjadło, a matka, zamiast wysłuchać go jak zawsze, zmusza je, by zjadło jeszcze więcej. I za każdym razem jest coraz gorzej: łagodne początkowo nalegania szybko przechodzą w krzyki, płacze i groźby. twoje dziecko nie może pojąć, dlaczego tak się dzieje. Nie wie, czy zjadło więcej czy mniej, niż napisali w książce, niż powiedział pediatra, niż zjada dziecko sąsiadki. Nie słyszało o wapniu, żelazie ani o witaminach. Nie rozumie, że robisz to wszystko tylko dla jego dobra. Wie tylko, że od takiej ilości jedzenia boli go brzuszek, a mimo to wciska mu się jeszcze więcej. Dla niego takie zachowanie matki jest równie niezrozumiałe, co bicie czy wystawianie na noc nago na balkon.”

Z własnego doświadczenia wiem jaką presję na świeżo upieczonej mamie potrafią wywrzeć najbliżsi. Mimo że Filip rósł zgodnie z siatką centylową i czułam, że wszystko jest dobrze, a BLW to jedyne słuszne podejście w rozszerzaniu diety, dałam sobie wmówić, że Filip je za mało i że przez moją opieszałość we wprowadzaniu pokarmów stałych będzie niejadkiem. Pech chciał, że trafiłam na pediatrę, która również była przeciwniczką BLW bo “dziecko może się zadławić”. Na ponad miesiąc zaufałam babciom, które z zadowoleniem wysłuchały relacji z wizyty w przychodni i zaczęłam podawać kaszkowe papki… Wykańczające to było bo Filipowi nie odpowiadała konsystencja, a karmienie go łyżeczką bardzo mnie męczyło. Zaufałam sobie i wróciliśmy do BLW – Filip jadł tyle ile chciał, a ja obok spokojnie zjadałam to samo i patrzyłam jak on odkrywa jedzenie i ile ma z tego frajdy. Brokuł, kasza gryczana, dynia niby nic nadzwyczajnego, a mój Mały Odkrywca był zachwycony! Wyraz na jego twarzy kiedy po raz pierwszy dostał brokuła…ach! Bezcenne! Szeroko otwarta buzia, głaskanie, urywanie, smakowanie. I wtedy mnie olśniło! Jedzenie dla niemowlęcia to zabawa! Zabawa, która rozwija i pomaga zrozumieć otaczający go świat smaków, faktur, barw i zapachów. Sensoryczne doznanie, które tak wielu dzieciom jest odbierane ze strachu, że zjedzą “za mało”.

Gonzalez porusza kilka bardzo ważnych spraw – oto kilka z nich:

Jakie zapotrzebowanie na jedzenie ma dziecko? Okazuje się, że w ciągu pierwszego roku życia niemowlę rośnie ok 20 cm i przybiera 6-7 kg czyli niemal potraja swoją wagę. Człowiek nigdy nie rośnie tak szybko jak w pierwszym roku życia. Niemowlę pije ok 3/4 litra mleka dziennie. Zgodnie z tą proporcją kobieta o wadze 50 – 60 kg powinna wypijać 10-12 razy więcej, czyli ok 9 litrów dziennie!!! Jak na swój skromny rozmiar, niemowlę zjada dużo więcej niż dorośli. Rozmiary i budowa ciała są zakorzenione w genach dlatego nawet jeśli będziesz wpychać w jamnika ilość mięsa godną lwa, lew z niego nie wyrośnie 😉

Leki na pobudzenie apetytu to często … psychotropy. Zawierają cyproheptadynę (lub jej pokrewne substancje), która wpływa na centrum apetytu w mózgu, a widocznym skutkiem ubocznym jest m.in.: senność, bóle głowy, a nawet zmniejszenie wydzielania hormonu wzrostu! Brrrrrrrr

Książka rozprawia się z mitami na temat karmienia piersią, a tłumaczenia autora są tak logiczne, że po przeczytaniu jej żadna mama nie pozwoli sobie wmówić, że jej mleko po 6 miesiącu jest bezwartościowe. Rozdział “Pierś bez konfliktów” to tylko 14 stron ale gwarantuję, że te kilka stron zmieni Twoje podejście do karmienia piersią raz na zawsze. Gonzalez jest orędownikiem karmienia piersią i temat ten przewija się przez całą książkę.

Dosładzanie i dosalanie jedzenia to manipulacja mechanizmami kontroli apetytu i jeszcze jeden sposób aby zmusić dziecko do zjedzenia więcej niż potrzebuje.

Siatka centylowa z przymrużeniem oka.

Ile waży? Czy już je to czy tamto? A ma apetyt? Te pytania słyszy każda mama – szczególnie między 6 a 12 miesiącem życia dziecka. Mnie doprowadzały do szału! Doktor Gonzalez odpowiada na każde z tych pytań i zapewniam Cię, że albo będziesz się uśmiechać gdy któreś z nich usłyszysz albo zaczniesz wpuszczać je jednym uchem, a wypuszczać drugim 🙂 Jedno jest pewne – po przeczytaniu tej książki zaczniesz ufać swojej intuicji i swojemu dziecku. Przekaz Gonzaleza jest prosty i wyzwalający – i umęczonego “niejadka” i jego umęczoną matkę. Nigdy ale to przenigdy NIE ZMUSZAJ DZIECKA DO JEDZENIA. Zmuszanie to nie tylko przywiązywanie dziecka do krzesła i “bicie rózgą”. “Mówiąc nie zmuszać, mam na myśli: nie robić z łyżki samolotu, nie rozpraszać piosenkami ani telewizją, nie obiecywać nic pod warunkiem, że wszystko zje, nie straszyć karą, nie prosić ani nie błagać, nie apelować do (…) miłości wobec rodziców, nie porównywać (…) z rodzeństwem a(…)”. Tu chodzi o zaufanie do dziecka. O szacunek. O miłość. Jak byś się czuł/a gdyby ktoś próbował Ciebie zmusić do zjedzenia więcej niż Ty sam/a tego chcesz? Wyobraź to sobie.

Czasem jest tak:

A czasem tak 😉

Drukuj lub zapisz jako plik PDF

Tagi: Carlos González Moje dziecko nie chce jeść niejadek niezbędnik rodzica recenzja recenzja książki żywienie dzieci żywienie niemowląt